POLOS VIEIROS DA ARTE: escultura

A escultura, do mesmo xeito que a pintura vive unha revolución radical aínda que máis lenta (depender de encargos, custos dos materiais) pero adquire valor por si mesma, independizada dun conxunto ou dun entorno.

Maniféstanse dúas tendencias contrapostas:

Tendencia continuadora

Respecta a forma e a técnica, defende a integridade do mundo visible, unha actitude claramente humanista e, inicialmente, unha marcada influencia de Rodin.

MAILLOL, A noite.

Formas redondeadas, voluminosas e sensuais

JOSÉ CLARÁ, A deusa

Formas clasicistas, idealizadas

VICTORIO MACHO, Monumento a Ramón y Cajal

Simboloxía: o heroe e as fontes da vida e da morte

Tendencias rupturistas

EXPRESIONISMO

Máis interesado no contido espiritual que nos aspectos formais

Inacabado, formas rugosas, novos materiais (formigón, lascas metálicas)

W. Lehmbruck. Xuventude sentada, 1916-17

O suízo GIACOMETTI, ligado ao Informalismo, reduce o corpo humano a formas torturadas, alongadas, só osos e pel, superficies ásperas reflectindo a soidade do ser humano. Tamén os animais adquiren semellantes anatomías.

O aragonés PABLO SERRANO evoluciona cara a composicións por ensamblaxe de pezas de refugallo

ABSTRACCIÓN

Xoga unicamente coas formas desinteresándose de todo problema espiritual

- CUBISMO

Paralelo ás manifestacións pictóricas, descompón a natureza en formas xeométricas pero engade os xogos cóncavo-convexo e os baleirados.

PICASSO

A escultura Cabeza de muller, 1909, está considerada a primeira obra cubista en vulto redondo

ARCHIPENKO: Muller peiteándose, Muller paseando

Desde un xogo de formas fluídas a xogos das formas cóncavas e convexas, os ángulos e as arestas que interactúan co espazo e introducen dinamismo

GARGALLO: O profeta, Bailarina

Grande uso do baleiro recupera o movemento

JULIO GONZÁLEZ: A Monserrat, Muller peiteándose

DUCHAMP-VILLON: Cabalo, Muller sentada

Suxerencia das formas internas entre anatomías e máquinas

BOCCIONI: Formas únicas de continuidade no espazo, Desenvolvemento dunha botella no espazo

Combinación coa simultaneidade, futurismo. Dinamismo rectilíneo ou xiratorio

- ORGÁNICA

BRANCUSSI: Bico, Paxaro no espazo, Musa durmida

Móvese entre as formas cubistas e a comunicación expresionista. Evoluciona cara á abstracción, lograr a esencia e o significado real da obra oculta no seu interior, eliminando detalles e simplificando formas.

Preferencia polas formas pechadas e figuras xeométricas básicas (cubo, cilindro, pirámide) parara logo camiñar cara ás formas ovoides (ovo=orixe)

H. MOORE: Nai con neno, Muller recostada

Combina abstracción e figuración, modelados amplos e curvos que xeran recollemento. O oco adquire o mesmo protagonismo que a masa.

Antinaturalismo, a realidade non se reproduce senón que se recrea.

HANS ARP: Pastor de nubes, Folla descansando

Desde o grupo Dadá ao organicismo e a abstracción

HENRI LAURENS: Outono, Anfión

Estivo conectado co cubismo e co Escola de París

ALBERTO SÁNCHEZ: O pobo español ten un camiño que conduce a unha estrela, Muller castelán

SURREALISMO E DADAÍSMO

DUCHAMP: A fonte, Botelleiro

LOUISE BOURGOIS: Arco de histeria, Maman

ABSTRACCIÓN NON FIGURATIVA

Desarticula as formas sen referencia ao mundo circundante

PEVSNER: Cuarta dimensión, Superficie en expansión

CHILLIDA: Eloxio ao horizonte, O peite do vento

Estruturas de corte arquitectónico. Mestura de informalismo, minimalismo y land art.

Outras tendencias recentes

CALDER

Arte cinética. Móbiles definidos como "obxectos libres ou debuxos en catro dimensións", placas planas que se moven nunha coreografía sutil e sempre cambiante, ordenadas sen simetría

Os elementos colgantes en principio eran figuras estilizadas de perfil caricaturizado, logo pasa a formas xeométricas por influencia de Mondrian e finalmente a figuras ameboides por influencia de Miró e Arp en formación arborescente. Tamén se interesa polas sombras xeradas e os sons producidos.