Música e arte van da mán (non encontrei a autoría desta estupenda liña temporal)

Os artistas e as súas obras son fonte de inspiración constante para moitas composicións musicais de todo tipo.Eles mesmos levaron a cabo experiencias musicasis (Russolo, Duchamp)

VAN GOGH	DON MCLEAN, Vincent (Starry, starry night), 1971 Fermosa canción inspirada polo lenzo homónimo do pintor.
	JONI MITCHEL, Turbulent Indigo, 1994 A cantante e pintora canadiense gañou o Grammy dese ano con este disco. A canción fai referencia ó estilo de vamn Gogh e ós "curiosos" da súa figura. Na carátula xa amosa a fonte de inspiración, ela mesma se autorretrata como Van Gogh.
	JONATHAN RICHMAN and MODERN LOVERS, Vincent Van Gogh, 1985 Montaxe con obras de Vincent.
	JIMMY CAMPBELL, Another Vincent Van Gogh, 1969
MAX ERNST	MISSION OF BURMA, Max Ernst, 1981 Esta banda estadounidense, de culto nos anos 80 inclúe na letra referencias a obras do artista ó tempo que xogan coa palabra "dadá".
BASQUIAT	COWBOY JUNKIES, My Little Basquiat, 2007 Banda canadiense formada no 1985.
CARAVAGGIO	O bailarín ruso Vladimir Malakhov cunha coreografía de Mauro Bigonzetti e música de Bruno Moretti sobre variacións de Monteverdi, recrea o universo de claroscuros do pintor barroco italiano Michelangelo Merisi. Protagonistas son a súa vida bohemia e sen regras que o levou a verse envolto en pelexas e, incluso, chegou a matar á espada un dos seus contrincantes polo que tivo que fuxir, e a súa obra caracterizada polaa atmosferas de claroscuro, a mestura de espiritualidade e de erotismo, complicadas composicións e o tratamento naturalista tan verista que provocaba rexeitamento.
CÉZANNE	5 CHINESE BROTHERS, Paul Cézanne, 1993 Este grupo neoiorquino (nin chineses nin irmáns,toman o nome dun libro infantil moi popular nos EEUU) que fan una música entre folk-country e rock, eloxia a figura do artista, o denominan pai do cubismo, estilo ó que declaran o seu amor. Vedes que fan referencia a outros artistas: Picasso, Chirico, Modigliani, ¿recordamos quen son?. E, ¿de verdade Cezanne é o pai do cubismo?.
	FRANCE GALL, Cézanne paint, 1984
ANDY WARHOL	VELVET UNDERGROUND, Sunday Morning, 1967 A Velvet Underground formouse a finais de 1964 en New York con Lou Reed e John Cale, os mais recoñecidos e principais compositores. O grupo labrou forte reputación na escea underground chamando a atención de Warhol quen se converteu no seu manager coa condición de incluír como cantante a modelo Nico, por entonces xa estrela da Factory. Para o seu primeiro LP deseñou a portada có plátano. As discrepancias con Lou Reed sobre o camiño musical a seguir,acabaron poñendo fin a esta relación artística. O grupo continuaría a súa andadura con catro discos máis de estudio, pero a progresiva marcha dos seus membros orixinais fixo que se separasen en 1973, con puntuais reunións durante os anos noventa. Aínda que nunca foron un grupo de éxito, comercialmente falando, co paso dos anos son considerados un grupo de culto e músicos de referencia para varias xeracións de artistas. A súas letras arriscadas sobre temas controvertidos, coma as drogas ou o sadomasoquismo, abriron portas para que outros o fixeran. Así mesmo a súa música de tentes experimentais, empregando diferentes tipos de distorsións, cambios de ritmo, incluíndo o ruído, e sempre aberta á innovación axudaron notablemente ó desenvolvemento de xéneros coma o punk rock ou o rock experimental e seguen sendo, aínda hoxe, referencia para un gran número de grupos.
	LOU REED e JOHN CALE, Hello, it's me, 1990 Tempo despois, en 1987, a morte de Warhol fixo coincidir a Reed e Cale, e decidiron facer un disco en homenaxe do amigo desaparecido. O resultado é Songs dor Drella, publicado en 1990. Drella é resultado de sumar dúas palabras coas que se designa a Warhol: DRE por Drácula e ELLA por Cinderella. Inclúen temas en referencia á súa cidade de nacemento, ó seu estudio, ó traballo, á repetición de imaxes característica da súa obra, ós seus medos,.. Déixovos a letra da fermosa despedida (letra en español)
	DAVID BOWIE, Andy Wahol, 1990 Publicada no álbun de 1971, Hunky Dory. Bowie acudiu a cantala ó seu estudio, as versións que circulan é que Warhol estaba morto de vergoña e tomou moi a mal esta homenaxe irónica, o único que dixo foi: "os teus zapatos son moi bonitos, David", e marchouse. O estribillo di algo así como: "Andy Warhol ten unha pinta escandalosa/cólgao da miña parede/Andy Warhol, pantalla de prata (polo cine)
	LITTLE JOY, How to hang a Warhol (Como colgar un Warhol), 2008
CHAGALL	THE WEEPIES, A Painting By Chagall, 2006 Esta é unha montaxe feita coa música e obras do pintor de orixe rusa.
DE KOONING	MANIC STREET PREACHERS, Interiors(Song for Willem de Kooning), 1996
DUCHAMP	JOHN CAGE, Music for Marcel Duchamp, 1947 Cage compón este tema para a película de Hans Ritcher "Dreams that money can buy", concretamente para o fragmento referido a Duchamp. O dadista e o músico tiñan moito en común, eran sobre todo rupturistas, provocadores e subversivos. Se Duchamp "inventou" os ready-made, elevando a categoría de arte aquelo que por si non o era, Cage rompeu coas formas harmónicas tradicionais e serviuse de obxectos diversos para as súas composicións (exemplo neste programa de TV, ou na composición 4'33''). Duchamp non só fixo cine, como vimos, senón que tamén compuxo un total de tres composición, as tres no 1913: - Erratum Musical. Peza para tres voces, en principio as súas irmáns e el mesmo, polo que as tres partes da peza teñen os seguintes nomes: Yvonne, Magneleine e Marcel. A composición fíase ó azar: comezou por romper un cartón en pequenos anacos cunha nota en cada un, mesturounos nun sombreiro, sacaounos ó chou ata formar tres grupos de 25 notas, o que se corresponde con cada unha das tres partes da composición. Non se indica se as voces cantan separadamente ou como un trío. - La mariée mise à nu par ses cèlibataires, même. Obra coñecida tras da súa morte, formaba parte dos apuntamentos tomadaos para o seu "Gran Vidro". A elección do/dos instrumentos deixábase ó albur do/dos intérpretes. Unha vez decidido, bolas coas notas musicais caían a través dun funil aleatoriamente en número distinto -o número indicaría a tesitura e a orde equivalería ó compás- No ano 2000 publicouse un CD de Petr Kotik e John Cage interpretando a partitura. - Sculpture Musicale Unha sinxela anotación que deixa marxe para interpretación, na que sinala a emanación de sonidos desde lugares diferentes ata ir conformando unha escultura musical. Hai que ter en conta que esta composición cofiada ó azar tamén se estaba a dar no campo da poesía e da arte a través do movemento Dadá, suprimindo o virtuosismo interpretativo e subliñando pola contra o carácter físico do sonido, sonido -di Duchamp- que crea espazo no que se sumerxe o espectador.
VERMEER	JONATHAN RICHMAN, No One Was Like Vermeer, 2008
ENSOR	THEY MIGHT BE GIANTS, Meet James Ensor, 1994 Grupo indie estadounidense de música experimental que algúns definen como rock intelectual polo pouco convencional da temática das súas composicións, a miúdo conteñen referencias á historia, ciencia, cine, literatura, arte ou música doutros artistas. A monaxe do video recolle a súa obra e a letra en inglés O pintor belga James Ensor (1860-1949) está considerado como precursor do expresionismo tanto pola temática -o grotesco e o macabro- como polo tratamento pictórico de forte cromatismo. Aínda sen ter relación coa arte, non podo deixar de poñer esta canción do mesmo grupo, particularmente o divertido video, referido ós reis de Mesopotamia: Sargón, Hamurabi, Asurbanipal e Gilgamesh (non van en orde cronolóxica). Foi publicada no album Else en 2007.
FRIDA KAHLO	SERGIO ARAU, Mi Frida sufrida, 1994 Debuxante, músico e cineasta mexicano, ofrécenos esta canción na honra de Frida Kahlo facendo referencia á súa biografía (desde a polio que lle deixou mal unha perna ó accidente de autobús que lle fracturou a espalda), á súa ideoloxía comunista (acolleu a Trotsky cando fuxiu da URSS), á súa pintura surrealista e á súa vida con Diego Rivera. O video está montado con fotografías de Frida.
YVES KLEIN	DOMENICO MODUGNO, Nel blu dipinto di blu, 1958 A canción, primeiro premio no Festival de San Remo, tivo éxito en todo o mundo, e foi record de vendas. Nos EEUU rebautizouse como Volare, foi versionada por Frank Sinatra, Ella Fitgerald, Louis Amstrong, Adriano Celentano, Al Bano, Eros Ramazotti e Laura Pausini, entre outros. O título viña da cor azul recentemente creada por Yves Klein, un azul intenso e brillante, que patentou co nome de "Azul Klein" ou "Azul Klein Internacional" (IKB), asignándolle a significación do infinito cósmico e que facía visible o invisible. Nesta entrada temos tratado o azul Klein. Desde moi novo, Klein interesouse polas composicións monocromas, pero rematou por centrarse no azul que pasaría a empregar de xeito exclusivo en lenzos, esculturas e na serie Antropometrías do Período Azul, nas que as modelos pintaban o seu corpo para deixar a impronta sobreo lenzo apoiándose nel (ver performance das Antropometrías en 1960). Estas obras poden considerarse antecedento do Body Art.
XARDÍN DAS DELICIAS	ATRIUM MUSICAE, Codex Gluteo, 1978
	BUCKETHEAD, Spokes for the Wheel of Torment, 2004 A canción apoíase nun videoclip con animacións da obra do Bosco O Xardín das Delicias e, mais concretamente, na parte do inferno.
	VOX VULGARIS, De jordiska fröjdernas Paradis , 2003 Outro dos intentos de dar sonoridade ás notacións musicais presentes na obra..
LLOYD RIGHT	SIMON and GARFUNKEL, So Long Frank Lloyd Wright, 1970 Adicada ó arquitecto estadounidense Frank Lloyd Wright, pai da denominada arquitectura orgánica pola súa conexión coas formas da natureza, a integración nela e o dominio das formas curvas en oposición ás liñas rectas da arquitectura racionalista.
MAGRITTE	PAUL SIMON, René and Georgette Magritte With Their Dog After The War, 1984 Unha fotografía dos Magritte en Bélxica serve como punto de partida tanto da canción, unha fermosa melodía, como das imágenes. Fala de caixóns cheos de música, de danzas espidos á luz da lúa, da gratuidade do tempo,... O vídeo orixinal, dirixido por Joan Logue, está considerado como exemplo de videoarte, máis que un simple videoclip
	JOHN CALE, Magritte (HOBO SAPIENS), 2005 Incluída no álbum HoboSabiens, entendendo a palabra "Hobo" como o traballador que viaxaba na procura de traballo.
MAN RAY	THE FUTUREHEADS, Man Ray, 2004 A banda británica que editou o seu primer single no 2002, recolle no álbum do mesmo nome esta canción referida ó fotógrafo dadaísta e surrealista
DALÍ	MECANO, Eungenio Salvador Dalí, 1988 Pertence ó álbum Descanso dominical publicado cando xa Dalí se encontraba moi enfermo, falecería o ano seguinte.
	KATE BUSH, Dalí, 1976 A cantante e compositora británica, publica esta canción que podemos escoitar neste interesante vídeo de inspiración daliniana.
	PIXIES, Debaser, 1989 Este grupo estadounidense de rock alternativo rinde homenaxe nesta canción á película Un perro andaluz, obra de Buñuel en colaboración con Dalí. O título alude á idea de degradaciòn
O GRECO	VANGELIS,1988 Álbum, suite de dez movementos, que xira en torno da figura do artista cretense como tributo á súa figura e obra. Recollemos o X movemento, Epilogue. un ha fermosísima melodía dirixida polo piano.
PICASSO	Outro artista fonte de insparación de moitas cancións MODERN LOVERS, Pablo Picasso, 1976 Escrita por Jonathan Richman para esta banda de rock estadounidense. Foi despois versionada por moitos grupos e cantantes, como exemplo a versión de DAVID BOWIE cun videoclip realizado no 2004 na Universidade de París VIII (Art and Tecnologie de L'Image).
	PAUL McCARTNEY & WINGS, Picasso's Last Words (Drink To Me), 1973
	CLAUDIA PHILLIPS, Picasso, 1989
	LUKA BLOOM, Gone to Pablo, 1988
	ODIO A BOTERO, Play Basquet With Pablo Picasso, 2003
	PETER BJORN&JOHN, Blue Period Picasso, 2009
	NEIL DIAMOND, The Last Picasso, 1974
	GUY CLARK, Picasso's Mandolin, 1992
	ADAM & THE ANTS, Picasso visita o planeta dos simios, 1992 Conpuxeron a canción a raíz dunha visita a España. Contan que a compañía discográfica quixo agasallálos cunha cea na casa dun dos novos ídolos españois do momento: Miguel Bosé. As cousas non ían moi ben e o cantante, Adam, refuxiouse no baño onde descubriu que as paredes estaban decoradas cunha serie de debuxos de Picasso: de aí ven a canción. Non é na súa honra nin unha homenaxe, pero como resulta curiosa a súa orixe e a crítica da súa letra, aí vai.
ROTHKO	MORTON FELDMAN, Rothko Chapel, 1971 Trátase dunha peza para interpretar na capela que acolle obras de Rothko, quen tamén influíu no seu deseño. A capela, de pequenas dimensións e planta octogonal, atópase na Universidade católica de Houston. Concibida como un espazo ecuménico, de reflexión, de procura de espiritualidade, relixiosa ou non. Nos enormes murais predominan as cores escuras: negros, violetas e marróns, que destacan na nudez dos muros. Rothko non chegou a ver a obra rematada pois as súas continuas depresións leváronlle ao suicidio no ano 1971, un ano antes da inauguración do edificio. A música de Feldman semella acompañar a experiencia espacial da capela.
	DAR WILLIAMS, Mark Rothko Song, 1991 Neste vídeo acompañáse a canción con imaxes de Rothko e da súa obra
RAY JOHNSON	MANIC STREET PREACHERS, Locust Valley, 2003 Banda galesa que triunfou nos 90 cun rock de letras intelixentes e con carga politica de esquerdas. A canción incluída no álbum Lipstick Traces, é unha homenaxe a Johnson, o mesmo título toma nome do lugar onde viuviu o pintor ó abandonar Nova York. A letra alude ó feito de ser un descoñecido para o gran público e á súa reclusión nunha pequena casa de campo blanca, como el mesmo dicía.
	JOHN CALE, Hey Ray, 2011 Cale recrea o ambiente de Nova York dos anos 60, que Cale e Ray viviron. Recordemos que Cale, xunto con Lou Reed, foron os cerebros da Velvet Uderground, grupo promovido pola Factory e Andy Warhol, e que constituiron unha avanzada na música experimetal. As súas discrepancias con Reed acabaron por separalo do grupo.
MONA LISA Esta obra de Leonardo, icona da pintura, serve de pretexto para unha composición interpretada e reinterpretada unha e outra vez. Orixinalmente a canción, creada para a película Captain Carey, U.S.A. e interpretada por Tommy Lynn, foi gañadora do Óscar á mellor canción orixinal dese ano, 1950	NAT KING COLE converteuna en número 1
	NINO BRAVO foi o seu mais recoñecido intérprete en España, con algunhas variacións na letra.
	JERRY LEE LEWIS
	JESSE MALIN
	WOLF ALICE
	Panic! at the Disco
	will.i.am
	MODERN TALKING
	STARS DOWN
GOYA	Andrés Valero-Castells, compositor e director de orquesta, compuxo no 2002 esta obra orquestal Os Fusilamentos de Goya.
	Enrique Granados (1867-1916), compositor e pianista, namorado de Goya como el mesmo recoñéceu, compuxo en 1910 unha serie de tonadillas al estilo antiguo coas que pretendía reflectir o ambiente da vida española na época en que Goya pintaba as súas Majas. Unha desas tonadillas é La maja de Goya que foi, e segue a ser, interpretada por diversos artistas.
ESCHER	TEENAGE FANCLUB,1993
SEURAT	Fragmento do musical SUNDAY IN THE PARK WITH GEORGE, 1984. Centrado na figura do pintor neoimpresionista e, concretamente na obra Tarde de domingo na illa da Grande Jatte xogando coas figuras que aparecen no lenzo
MIGUEL ANXO	COUTING CROWS, When I Dream of Michelangelo, 2008. Inspirada na bóveda da Sixtina e a loita creativa de miguel Anxo.
REMBRANDT	KING CRIMSON, The Night Watch, 1997. Evocación do ambiento, a luz dourada e os personaxes, "os pais da cidade".
RUSSOLO	Ver entrada