NEOCLASICISMO

A arte contemporánea comeza  a mediados do XVIII coincidindo con importantes cambios históricos:

a Ilustración (orde, lóxica, razón)

a revolución industrial

as revolucións liberais burguesas

Trátase dun período convulso que culmina coa asunción do poder por parte da burguesía quen imporá os seus gustos e intereses.

O artista adquire maior independencia ó non depender de comitentes ou mecenas e integrarse no mercado da arte onde ofertarse á nova clientela burguesa.

Tras dos excesos decorativos do Barroco final (rococó), asociado a demais ó Antigo Réxime,  ten lugar unha formulación sobre a estética da historia da arte buscando resposta a cal é a base da que partir nestas novas inquietudes. Non haberá unha resposta única, pola contra dúas correntes, en grande medida coetáneas, encontran os fundamentos en presupostos diferenciados:

-Para o Neoclasicismo a base será o mundo clásico grecolatino.

-Para o Romanticismo débese tornar a mirada ó mundo medieval cristián e as aportacións do ámbito oriental.

En todo caso, a partir deste momento, os estilos artísticos xa non van a durar séculos senón que van sucederse uns a outros a grande velocidade, e sempre con epicentro en Francia.

NEOCLASICISMO (1750 -1820)

---

Füssli, O artista desesperado diante da
grandeza das ruínas antigas

Autodenomínase "estilo verdadeiro" que pretende servir á nova sociedade por medio dos valores clásicos da arte, razón e moralidade, ao tempo que amosa o esplendor dunha civilización clásica ordenada.

O réxime liberal burgués acepta as premisas neoclásica pola súa conexión coas democracias gregas e a república romana, converténdoa no modelo oficial. As Academias serán as encargadas de fixar unha estrita normativa que acabou por limitar a creatividade individual pero que logrou impoñer unha arte uniforme, con modelos universais

Opta, pois, por volver a mirada ó pasado no lugar de crear un estilo novo recuperando na Antigüidade uns modelos exemplarizantes (tamén morais como a figura do heroe) cheos dunha serenidade desaparecida pola dislocación de formas e a embriaguez decorativa barroca

Os referentes tómanse das recentes descubertas de Herculano e Pompeia, de estudios sobre obras clásicas (Villa de Adriano) e de publicacións sobre o mundo greco-romano (augafortes de Piranesi, debates estéticos de Winckelmann: A única maneira para que cheguemos a ser grandes ou, se isto é posible, inimitables, é imitar os antigos). Os seus inicios hai que conectalos tamén co Grand Tour, a viaxe formativa das clases altas inglesas -logo seguidas polas doutras nacionalidades- que percorría con especial interese Italia e comezaron as coleccións de pezas artísticas.

 

ARQUITECTURA

• Emprega a linguaxe clásica, grega mais que romana: canon, ordes e proporción, horizontalidade, predominio de estruturas con formas xeométricas claras (a razón) sobre ornamental (artificio)
• Perfección técnica
• Monumentalidade
• Reaparecen os arcos de triunfo
• Ás veces domina a copia sobre a imaxinación

ACADEMICISMO FRANCÉS	VIGNON-Igrexa da Madelaine	FONTAINE e PERCIER- Arco do Carrusel	SOUFFLOT- Panteón
NEOPALLADIANISMO INGLÉS	ROBERT ADAM-Kedleston Hall	IÑIGO J0NES- Queen's House	SMIRKE- Pórtico Museo Británico
ARQUEOLOXISMO ALEMÁN	KLENZE- Gliptoteca de Múnic	LAGHANS- Porta de Brandeburgo	SCHINKEL- Museo Altes
ESPAÑA e o reformismo borbónico	VILLANUEVA- Observatorio	VILLANUEVA- Museo do Prado	SABATINI-Porta de Alcalá
VISIONARIOS DA ILUSTRACIÓN	BOULLÈE- Proxecto do Cenotafio de Newton	LEDOUX, Proxecto casa do xardiñeiro	LEDOUX, Saline royale d'Arc-et-Senans
EXPANSIÓN DO NEOCLASICISMO A AMÉRICA	Palacio da Corte Suprema, Washington	Capitolio, Washington	Capitolio de Virxinia

ESCULTURA

Preferencia pola mármore, sen cor ó tomar os referentes arqueolóxicos
Temas mitolóxicos, retratos, monumentos conmemorativos
Busca a beleza ideal, con actitudes repousadas e sereas, eliminando todo exceso
Resultan figuras petrificadas, atemporais
Amosa un gran dominio técnico e gran pureza formal, pero resulta unha arte fría

A. CÁNOVA Partindo do natural idealiza as formas. Refinamento e elegancia. Recupera temas mitoloxcios
THÖRWALDSEN Pureza formal. Inexpresividade. Preferencia polos temas mitolóxicos
EN ESPAÑA
Francisco GUTIÉRREZ	Juan Pascual de Mena	Antoni Solá	Damià Campeny

PINTURA

Ó carecer de modelos clásicos pintan como se se tratara de escultura
Preferencia do debuxo sobre a cor (o tema das copias)
Luz clara e fría
Contornos moi definidos para obter a máxima claridade do representado
Luz difusa e dura que proporciona ás figuras o carácter de estatua
Composicións ordenadas, pechadas, claras e simétricas. Un tanto artificiosas
Transmite valores de virtude cívica, patriotismo e heroísmo
Perde a naturalidade introducida polo Barroco cunha expresividade contida
Temas da Antigüidade clásica e figuras históricas