Amosando publicacións coa etiqueta Mondrian. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Mondrian. Amosar todas as publicacións

18/09/19

MONDRIAN


MONDRIAN - TÁBOA I, CON NEGRO, VERMELLO, AMARELO, AZUL E AZUL PÁLIDO




CATALOGACIÓN


Óleo sobre lenzo en formato vertical de tamaño medio, pintado polo holandés Piet Mondrian en 1921.
Durante a Primeira Guerra mundial, a neutralidade de Holanda fixo posible que aquí se desenvolvera unha nova experiencia vangardista: o Neoplasticismo no que se encadra a presente obra.
Seguramente Piet Mondrian resulta ser a figura máis destacada ademais do principal teórico deste grupo de artistas formado no 1917 en torno da revista De Stijl (O estilo) fundada xuto con Theo von Doesburg, pintor compatriota.

A súa carreira comezou con pintura figurativa de serenos paisaxes, pasando ao cubismo cando se cando se traslada a París. Coa realización das series analíticas como as das Árbores (pon no buscador de imaxes "Mondrian tree"), vai iniciar o camiño da non figuración cunha extremadamente rigorosidade na a súa concepción de abstracción xeométrica. Partindo de que un lenzo, unha superficie plana, non debe conter máis que elementos igualmente planos, rexeitou toda liña curva e admitiu tan só as liñas rectas -verticais e horizontais- cruzándose en ángulos tamén rectos.

Aspiraba a unha arte clara e disciplinada que dalgún xeito reflectira as leis obxectivas da natureza a través das que mostrar as inmutables realidades ocultas tras das formas perecedoiras das aparencias subxectivas.


CONTEXTO


Posiblemente .............
...........só haberá unha arte nova eliminando calquera trazo da arte establecida.

O Neoplasticismo, estilo que se aplica tanto á pintura como a arquitectura ou deseño, é unha arte abstracta caracterizada por formas extraordinariamente sinxelas (planos, figuras xeométricas simples, liñas) e cores primarias. Partindo de investigacións previas, como as cubistas, presenta novas alternativas estéticas á sociedade moderna.
O renovado interese pola estrutura levounos plantear se a pintura non podía converterse nunha especie de construción semellante á arquitectura. Así que se centraron en buscar as relacións matemáticas entre as formas coloreadas para, transcendendo a realidade externa, facer unha arte universal.
Sérvese de formas planas rectangulares e cadradas, rexeita a simetría se ben persegue a harmonía, emprega principalmente as cores primarias, o branco como fondo e o negro para as liñas que delimitan as formas -branco e negro son considerados como non cores-.
Pouco teñen que ver coa abstracción de Kandinsky e a súa vertente emotiva, só os une a non figuración. Sen embargo Mondrian pretende coa súa obra un mundo mellor tras dos horrores da Guerra Mundial. Escribiu:
Só a pura aparencia dos elementos, nunha relación de equilibrio, pode diminuír a traxedia da vida... E entón non necesitaremos estatuas nin cadros porque viviremos dentro da arte feita realidade....E entón, a arte irase retirando da vida a medida que a vida gañe en equilibrio e tranquilidade

ANÁLISE

A obra resulta do interese por estudar e analizar a elementalidade da liña, o plano e as cores fundamentais, eliminando toda referencia á profundidade ou movemento. Todas as obras desta época, entre 1920 e 1940, son moi semellantes, un enreixado de liñas que forman recadros de distintos tamaños e cores elementais, entre os que predomina o branco, fondo e luz.
A esta idea responde a presente obra: formas rectangulares de distintos tamaños; cores planas e puras; os primarios -amarelo, azul e vermello- combinados con azul claro; grosas liñas negras verticais e horizontais coa precisa función de separar as cores para que non se inflúan; liñas que se cortan en ángulos rectos; unha calculada proporción; disposición asimétrica pero equilibrada e harmónica
Coas súas obras demostra que a percepción da cor non cambia pero a súa valoración si o fai coa amplitude da área que cubre e coa súa forma; que dúas zonas de distinta extensión teñen o mesmo valor se está compensada pola cor; que unha proporción perfecta lograse ó equilibrarse formas e cores no plano xeométrico, deixando de ser un mera superficie xeométrica.
É unha arte racional, física e matemática, sen emoción nin sentimentalismos, obxectiva e sen tensións. Algo que a primeira vista resulta tan simple, ten sen embargo detrás todo un proceso mental de múltiples e posibles combinacións sobre as que o artista ha de tomar decisións: a colocación, o tamaño e a cor dos elementos que a compoñen.
O lenzo adquire un efecto monumental pese a escaseza de elementos empregados, e compositivamente plenamente equilibrada en cor, forma e disposición.

Dicía Gombrich: 
Es posible que un cuadro que contenga sólo dos rectángulos pueda causarle al pintor más inquietudes que las que le produjo a un pintor del pasado representar una Virgen. Este último sabía lo que se proponía y tenía una tradición por la que orientarse. Mondrian con dos rectángulos, puede trasladarlos por toda la tela, intentar un número infinito de posibilidades y no saber nunca donde detenerse..


CURIOSIDADES: PRE-MONDRIAN e POST-KANDINSKY
No 1847, Oliver Byrne, matemático e enxeñeiro civil, decidiu publicar un libro no que explicar os contidos dos seis primeiros libros dos Elementos de Euclides dun xeito claro para que fose facilmente comprensible e para iso eran precisas unhas ilustracións perfectamente deseñadas visualmente, antes de que existira o concepto de deseño gráfico. 
No subtítulo do libro xa aclara.
Empréganse diagramas de cor e símbolos no lugar de letras para facilitar a aprendizaxe
O curioso é que, 100 anos antes de Mondrian e os neoplasticistas, os seus diagramas empregan só as cores primarias -vermello, azul e amarelo- ademais do negro
Deseño para o teorema de Pitágoras e cadeira de Gerrit Rietveld
Ilustración de Byrne e lenzo de van Doesburg


Claro que xunto con ese deseño inicial, Byrne presenta todo o desenvolvemento matemático. Abaixo, explicación do teorema de Pitágoras

Variacións sobre Kandinsky: dos círculos ós caramelos Candy e música para acompañar a pintura
Esquerda, Kandinsky, Cadrados con círculos concéntricos; dereita, interpretación de Munguía, Candy-nsky









  © Blogger template 'Solitude' by Ourblogtemplates.com 2008

Subir