A moda e a arte, ¡canta intercomunicación!.
Xa temos visto como funciona a ósmose entre as dúas, ben porque os deseñadores tomen formas, texturas, siluetas, tecidos, estilos, cores, ambientes,.... ou porque incluso poñen en pé os trazos que caracterizaron a personalidade dun artista, por exemplo o espírito de Frida Kahlo, unha verdadeira icona da historia da arte, semella tomar vida nos deseños de Valentino no 2015 igual que o fixera nos de Maya Hansen no 2013, en interpretacións ben diferentes.
Pero , ¡sorpresa!, hai modistos/deseñadores que deron un paso adiante.
O francés Castelbajac, el mesmo pintor de marcado estilo pop -empregou iconas da cultura popular como os personaxes de Disney, as pezas de Lego ou os osos de peluche-, colaborou con artistas contemporáneos como Hervé di Rosa, Robert Cambas, Miquel Barceló, Keith Haring ou Basquiat, entre outros, xunto cos seus propios debuxos e pinturas para crear vestidos-lenzo (primavera 2014)
Este traxe, arriba á esquerda, foi pintado polo deseñador no backstage durante o desfile, foi o derradeiro en saír á pasarela como conclusión dunha performance que presentaba mulleres-cadro
No 2015, en colaboración cos artistas urbanos LekandSowat presentou a súa colección primavera-verano cunha escenografía grafitera que inspiraba os mesmos deseños. Os dous artistas urbanos remataron a pintura da parede no comezo do desfile (ver)
Mais o paso definitivo é un desfile de lenzos !!!!
Viktor&Rolf, son dous holandeses que fundaron a súa casa de costura en París no 1993. Desde os seus comezos amosáronse rupturista, transgresores, extravagantes, con presentación de incribles performances.
No desfile outono-inverno do 2015, sobre unha aséptica pasarela, as modelos portaban sobre sinxelos vestidos azuis uns deseños decorados como pinturas con delicadas manchas de tipo action painting ou leves figuracións tomadas da idade de ouro da pintura neerlandesa, toda a tela-lenzo rodeada de marcos dourados quebrados segundo as necesidades da patronaxe; abrigos, vestidos, saias, capas. Era como tomar un cadro e refacelo ata construír vestimentas
Despois, os dous deseñadores sacaban lo lenzo e o colgaban da parede da parte posterior do escenario. O que comezara sendo un desfile de costura remataba sendo unha galería de arte
Nada mellor que velo
Seguro que estes deseños non serían cómodos para o seu uso de acotío, o que realmente subliñan os seus autores é a propia reivindicación como artistas. En palabras súas:
Un vestido transformase nunha obra de arte, logo nun vestido e de novo nunha obra.
